BIWBLOG

เฮ้อ..... ปิดเทอมแล้วก็รู้สึกเหงาๆ อยากเจอเพื่อนๆ ยิ่งเจอสภาพอากาศที่หน้าร้อนอากาศหนาวกว่าหน้าหนาวแล้วละก้อ ยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองไร้สาระเอามากๆเลยละ ติดทีวีเอามากๆเหมือนเก็บกดเพราะช่วงเปิดเทอมไม่เคยได้ดูทีวีเลย อืม!! ตอนนี้ติดตามรายการเดอะสตาร์ปีที่ 7 ชอบ นท พนายางกูร มากกกกกกกกก เป็นบุคคลในอุดมคติเลยไม่คิดว่าบุคคลลักษณะแบบนี้จะมีอยู่จริงๆ เห็นที่ไรยิ้มได้ทุกที และอีกเรื่องที่สำคัญคือเกรดออกแล้ววว เย้ๆๆๆ จะได้เท่าไรก็เย้ไว้ก่อนละ มันน่าลุ้นดี เหมือนการรอคอยอะไรบางอย่างไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นแบบไหนก็พอใจแล้ว ข้าพเจ้าอยากจะเล่าเรื่องความหลังซะหน่อยเกี่ยวกับชีวิตและการเรียน ตอนประถมนะข้าพเจ้าเรียนเก่งมากๆๆที่ 1 ตลอดเลย(ที่1 ของสายชั้นเลยทีเดียว) แต่ชีวิตมันก็มีการพลิกผันแหละ ตอนป.4 แม่ของข้าพเจ้าเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง (ถ้าแม่ไม่เสียข้าพเจ้าอาจจะกลายเป็นหมอไปแล้วเพราะตอนเด็กๆถูกปลูกฝังมาแบบนั้น) 3 เดือนถัดมาพ่อของข้าพเจ้าก็แต่งงานใหม่ และก็ย้ายกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดของพ่อ ข้าพเจ้าและน้องก็ต้องตามไปด้วยละ การเรียนยังดีนะมีสะดุดตอนย้ายนิดหน่อยแต่ยังประคองไปได้ และพ่อก...

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการเดินทาง ช่วงนี้เดินทางบ่อยมากๆ เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องเดินทาง แต่มันต้องไปถึงจุดมุ่งหมายให้ได้ ไม่ว่าจะพบเจอกับปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็ตาม เพราะเมื่อไปถึงเราก็จะภูมิใจและได้อะไรมากกว่าที่คิด การเดินทางทุกครั้งมักเกิดความตื่นเต้นเสมอ ก็เกิดคำถามว่าระหว่างการเดินทางว่าเราจะเจออะไรบ้างนะ จะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นบ้าง จะไปถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร ในชีวิตคนเราต้องเดินทางกันทุกคนแต่จะมีซักกี่คนที่ไปถึงจุดมุ่งหมายโดยไม่มีอุปสรรคเลย ชีวิตคนเราต้องเดินผ่านทั้งทุกข์และสุข บางคนก็พกพาความทุกข์และความสุขไปด้วย แต่เราไม่สามารถพกมันติดตัวไปได้ตลอดเวลา ต้องรู้จักปล่อยวางและทำความเข้าใจ มันอาจจะทำให้การเดินทางครั้งนั้นสะดวกขึ้นก็ได้ ระหว่างทางที่เราจะไปให้ถึงจุดมุ่งหมายนั้น เราสามารถหาความสุขระหว่างทางได้ โดยไม่จำเป็นที่จะต้อง เดิน เดิน และเดิน เพราะมันจะทำให้เราเหนื่อยเกินไป ควรจะหยุดรับความสวยงามของสิ่งที่อยู่รอบๆตัวบ้าง การที่เราได้ชมความงามของสิ่งต่างๆมันทำให้เรามีความสุขมากๆเลยละ หลายคนเอาแต่เดิน เพื่อจะไปให้ถึงจุดมุ่งหมายเร็วๆ การดำเนินชีวิตก็เต็มไปด้วยความเห...

ในช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาข้าพเจ้ามีโอกาสได้กลับไปบ้านเกิดที่ จ.เลย มันเป็นที่ที่ข้าพเจ้าจากมานานหลายปีเพื่อทำตามความฝันอืม.. หรือจะเรียกว่าหน้าที่ดีนะ เลยเป็นที่ที่น่าอยู่มากๆ อากาศดี มีหมอกลงตอนเช้าๆ เพราะสภาพภูมิประเทศล้อมรอบไปด้วยภูเขา มีจริงๆนะ ถ้าใครไป จ.เลย ต้องลองหมุนดูรอบตัวมองไปทางไหนก็เจอแต่ภูเขา ตอนนี้ใครๆก็พูดถึงแต่เชียงคาน บางคนบอกว่า "ถ้าไม่มีนาธานเชียงคานไม่ดัง" แต่ข้าพเจ้าคิดว่าเชียงคานมีอะไรมากกว่านั้น ความสงบ ความเป็นกันเอง น้ำใจของชาวเชียงคาน ใครที่เคยไปต้องกลับไปอีกแน่นอน แต่น่าเสียดายที่กลับไป จ.เลย ครั้งนี้ไม่มีโอกาสได้ไปเชียงคานไม่รู้ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง  ต้องนั่งทำงานอยู่บ้าน ฮือๆๆๆ แต่อยู่กับตา ยาย และน้องก็มีความสุขมากมายเลยละ รักเมืองเลย...