สิ่งที่ทำร้ายตัวเรามากที่สุดนั่นก็คือ "ตัวเราเอง" ทุกวันนี้เราก้าวพ้นหลายๆสิ่งได้แต่ไม่สามารถเอาชนะใจตนเองได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว การที่บอกให้ตัวเองทำอย่างนู้นทำอย่างนี้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย จนต้องมีวิธีบังคับใจตัวเอง ช่วงนี้เกิดอาการแบบ...เฮ้อ ฉันเบื่อจังเลย ไม่อยากจะทำอะไรเลยซักอย่าง หมดไฟแล้ว แต่อีกใจก็คิดว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปชีวิตล่มจมแน่ๆ ต้องปลุกตัวเองให้ตื่น แต่ก็ทำไม่ได้เลย ซังกะตายไปวันๆ วันหนึ่งใช้ชีวิตไปแบบไร้สาระมาก จนหมดวันก็ทบทวนว่าทั้งวันนี่ทำอะไรลงไปบ้าง มีประโยชน์ไหม ตอบเลยว่า "ไม่"
ก่อนหน้านี้มันมีงานหลายๆ อย่างเข้ามาวนเวียนจนวุ่นวาย ชีวิตมีเวลาพักผ่อนน้อยมาก จนตอนนี้มันรู้สึกเบื่อหน่ายกับทุกอย่างที่เข้ามา อย่างวันนี้มีโทรศัพท์เข้ามาแต่เช้า 7-8 สาย บอกเลยไม่ได้รับเลยแม้แต่สายเดียว เพราะไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งสิ้น ทุกครั้งที่มีโทรศัพท์เข้ามา คือ มีงานนั่นนู้นนี่ให้ทำ หรือไม่ก็เกิดเหตุที่ทำให้ต้องใช้ความคิดอย่างมาก
อยากไปใช้ชีวิตที่สงบ อยู่เงียบๆ คนเดียวซักพัก ช่วงนี้จิตใจว้าวุ่นเกินทน สติแตกก็ว่าได้ บังคับความคิดตัวเองไม่ได้ อยากปิดเทอมเร็วๆ และหาที่วิปัสสนาอาจจะช่วยได้
ลองวิเคราะห์ดูแล้วมองไปข้างตัว มีสมาร์ทโฟนวางอยู่ เจ้าสิ่งนี้แหละที่ทำสติหาย หรือมีส่วนทำให้สติหายเกิน 50% แน่นอน อยากจะขว้างทิ้งเหลือเกิน(ความคิด) วางได้ไม่เกิน 3 นาทีหรอก จับขึ้นมาเล่นอีกแล้ว ก่อนจะนอนก็เล่น ตื่นนอนก็เล่น เดินทางก็เล่น เรียนก็เล่น ชีวิตวันๆ อยู่แต่กับไอ้นี่แหละ ก็คิดอยู่ว่าหลังสามทุ่มจะปิดเครื่องและพักผ่อนอย่างสบายใจ แต่เราก็ต้องใช้นาฬิกาปลุกอยู่ดี ก็ปิดไม่ได้และเล่นทุกเวลาตามเคย โลกยุควัตถุนิยมนั้นอยู่ยาก อยู่ลำบาก หากปรับตัวไม่เป็น แบ่งเวลาไม่ได้ แต่ทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับใจเราเอง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัตถุเลย ทำใจให้เหนือวัตถไม่ใช่ให้วัตถุครอบงำจิตใจ จนทำอะไรไม่ได้ มองไปข้างหน้ามีหนังสือหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน หยิบมันขึ้นมาและปล่อยตัวเองไปในโลกแห่งจินตนาการ หนีจากโลกวุ่นวายไลน์เด้งซัก 2 ชม. ดีกว่าเรา...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น