ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ทัศนศึกษา ณ สวนวชิรเบญจทัศ กับกิจกรรม "อะไรในสวน What's in the park"

วันที่ 8 มกราคม 2557 ช่างเป็นวันที่น่าตื่นเต้นเสียนี่กระไร 
พวกเราจะได้ไปทำกิจกรรมสนุกๆ กันที่สวนวชิรเบญจทัศหรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า "สวนรถไฟ"
คราวนี้เป็นกิจกรรมทัศนศึกษาครั้งที่ 2 ของพวกเราชาวเทคโนฯ 15 

กิจกรรมทัศนศึกษาครั้งนี้นับว่าเป็นกิจกรรมที่สนุกสนาน ตื้นเต้น เฮฮา และร้อนมาก ฮ่าๆๆ
ผู้เขียนได้นำกล้องถ่ายภาพไปด้วยกะว่าจะถ่ายภาพความสนุกมาให้ได้ชมกัน 
แต่ที่ไหนได้มัวแต่สนุกกับกิจกรรมจนลืมถ่ายภาพเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
ส่วนภาพที่นำมาให้ได้ชมนี้ต้องขอขอบคุณ คุณณัฐศักดิ์ ศิริสมบูรณ์เวช (ยอด) มากๆ

พร้อมแล้ว...ไปกันเลย!!!

แบ่งกลุ่มตามสีและชี้แจงกิจกรรม

ไปร้านเช่าจักรยานเพื่อทำกิจกรรม

โอ๊ะ!! มีเหตุจลาจลเกิดขึ้น ณ หน้าร้านเช่าจักรยาน
เรื่องมีอยู่ว่า..แต่ละทีมจะได้รับลูกโป่งกันทีมละลูก และให้รักษาลูกโป่งนั้นอย่าให้แตกจนกว่าจะจบเกม
ฮ่าๆๆ และแล้วก็ไม่รอดที่แต่ละทีมจะโดนเพื่อนอีกทีมทำลูกโป่งแตก สาเหตุมาจากความหมั่นไส้ ฮ่าๆๆ

และแล้วก็เริ่มกิจกรรม "อะไรในสวน" พวกเราต้องไปตามสถานที่ต่างๆ ภายในสวน 
โดยแต่ละสถานที่จะมีคำใบ้ซ่อนอยู่นั่นเอง 
เอาละ...มองซ้าย มองขวา อยู่ไหนน้าาาา



แต่ละทีมไม่น้อยหน้ากันเลยทีเดียว ตามหาคำใบแล้วก็โพส!! สนุกมากๆ 


เมื่อทุกคนตามหาคำใบ้ครบ ก็มาพบกัน ณ จุดเริ่มต้น แล้วใครชนะนะหรือ...ฮ่าๆๆ

ทีมของผู้เขียนเองเย้ๆๆ!!! ชนะเพราะดวงล้วนๆ
ออกไปรับรางวัลกันซะหน่อย รู้สึกดีใจมาก 

อาจารย์ที่ปรึกษาได้ให้โอวาทและคำแนะนำเพื่อนำไปปรับใช้ในกิจกรรมครั้งต่อไป 
ขอขอบคุณอาจารย์ดร.ขวัญหญิง ศรีประเสริฐภาพ มากๆ เลยค่ะ ^^


กิจกรรมครั้งนี้ได้ทำให้มิตรภาพของพวกเราแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น ความสนุกสนาน  เฮฮา 
และอีกหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรได้ทั้งหมด
แต่อยากจะขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน ทั้งคนที่จัดกิจกรรมนี้ หมูเฟิร์น อุ้มอิ้ม บูม บอเบียร์ เกด เนย กิด พี่ไข่ บัดดี้ ยอด แก๊ป
และเพื่อนๆ ที่ได้มาร่วมกิจกรรมกัน ขอบคุณอาจารย์ที่ปรึกษาที่ทำให้พวกเราได้มีโอกาสในการจัดกิจกรรม

"มิตรภาพที่ไม่มีวันจางหาย คือ ความหมายของคำว่า เพื่อน..."
ด้วยรักและมิตรภาพ
คัทรียา.


ติดตามภาพถ่ายเพิ่มเติมจากคุณณัฐศักดิ์
https://www.facebook.com/nattasak.sirisomboonvej/media_set?set=a.600190726703039.1073741836.100001363504048&type=3

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Questions & Answers

"ทำไม" คำนี้ได้ยินอยู่บ่อยครั้งไม่ว่าจะมาจากที่อื่นหรือแม้กระทั่งเสียงความคิดของตัวเอง  วันนี้มีคนมาบอกว่าฉันเป็นคนอย่างนั้น ฉันเป็นคนอย่างนี้ ฉันก็คิดว่า ทำไมเค้าถึงคิดแบบนั้น เค้าถึงคิดแบบนี้ หรือนี่อาจจะเป็นลักษณะของมนุษย์ผู้ช่างสงสัย เพราะสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ในโลกนี้คือความช่างคิด ช่างสงสัยนี่เอง  สมมติว่า เราสงสัยอะไรบางอย่าง หรือเกิดคำถามหนึ่งขึ้นมาในใจ เราก็เกิดกระบวนการคิดแล้วว่าจะหาคำตอบได้อย่างไร ซึ่งวิธีการหาคำตอบของบุคคลนั้นก็หลากหลายแตกต่างกันไป ตามลักษณะของบุคคล บางคนก็ใช้วิธีการค้นหา สืบค้น ค้นคว้า สอบถาม หรือบางคนใช้การพินิจ พิเคราะห์เอาเอง ประหนึ่งว่ามีคำตอบอยู่ภายในจิตใจแล้ว ถามเอง ตอบเองประมาณนั้น  เคยเป็นไหมเวลาที่เราถามใครๆ แล้วเค้าให้คำตอบเรามา เรามักจะคิดว่า มันใช่ มันดี และเห็นด้วยกับสิ่งที่คนอื่นคิด อนึ่ง..คำถามที่เราถามใครๆไปข้างต้น เราอาจจะไม่มีคำตอบอยู่ภายในจิตใจ แต่แค่อยากจะรู้ว่าคนอื่นเค้าคิดกันยังไง คำตอบที่ได้มันก็เลยใช่  และเคยเป็นไหมเวลาที่เราถามใครๆไป คำตอบที่ได้มันกลับไม่ใช่ และเราก็ไม่เห็นด้วย ...
แสดงความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม

@Curve Mood!!!

Design by imoofern photo  คำเตือน!!! < บทความนี้แฝงไปด้วยอารมณ์ โปรดใช้วิจารณญาณส่วนบุคคล > อันนี้จำโจทย์โดยรวมไม่ได้นะว่าอาจารย์ให้เขียนความรู้สึก หรือสิ่งที่ได้รับ หรืออะไรบางอย่างเกี่ยวกับการทำนิตยสารนี่แหละ เอาเป็นว่าจะเล่าตั้งแต่นานนมนู้นนนน ย้อนไปเมื่อประมาณ 3-4 เดือนก่อน มีการจับกลุ่มทำงาน วิธีการจับกลุ่มทำงานใช้วิธีจับสลาก โดยแบ่งเฮดหลักออกมาก่อนทั้งหมดเก้ากลุ่ม เห็นด้วยกับการจับกลุ่มแบบนี้ มันแฟร์มากๆ งานที่ต้องทำก็มีพรีเซนต์(โปรเจกต์รอง) มีทำนิตยสาร(โปรเจกต์หลัก) ซึ่งงานทั้งหมดต้องใช้กระบวนการทำงานกลุ่ม หรือทีมเวิร์คนั่นเอง มันไม่สำคัญเลยว่ากลุ่มไหนมีคนเก่งมากๆ กลุ่มนั้นจะดี แต่สำคัญตรงที่ความเชื่อใจกันและกันมากกว่า เราจะไม่เรียกว่ากลุ่ม แต่เราคือทีม ทีมยีราฟ อันนี้ลิตเติ้ลซีเค (เจ๊ขวัญ) เป็นคนตั้ง การทำงานเป็นทีมสอนอะไรเราหลายอย่าง แต่นึกตอนนี้ก็นึกไม่ออก เดี๋ยวค่อยๆ เล่าไปแล้วกัน ความรู้สึกแรกๆ คือ ประทับใจในการเอาใจใส่งานของทุกคน ตั้งแต่งานแรก เพื่อนๆก็จะถามกัน คุยกันว่าทำอะไรดี ใครทำหน้าที่อะไรบ้าง หมูเฟิร์นมักจะเป็นคนที่คอยถามเสมอว่า เฮ้ย......
แสดงความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม
ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ? ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย! ทำไมชอบนอนดึกจัง? และอีกหลายๆคำถามเมื่อทุกคนพบฉันยังออนไลน์เมื่อตี 3 ตี 4 และตี 5 แต่พอถึง 6 โมงเช้า หลายคนก็จะบอกว่า ตื่นเช้าจัง...ฮ่าๆๆ มีหลายคนสงสัยนะว่าฉันทำอะไร ไม่หลับไม่นอนซักที เวลาที่ฉันอยู่บ้านนอกฉันก็นอนเวลาปกตินะ อาจจะนอนเร็วกว่าคนทั่วไปด้วยซ้ำ แต่พอมาอยู่กรุงเทพฯ ฉันกลับชอบเวลาดึกแบบนี้ มันเงียบสงัด มันไร้ซึ่งเสียงรบกวน มันเป็นเวลาที่ความคิดฉันกระฉูด อ๊าาาา ฮ่าๆๆๆ ช่วงเวลากลางวันคุณก็รู้ดีว่ากรุงเทพฯ มันน่ารำคาญขนาดไหน เสียงผู้คนและวัตถุนิยมรบกวนการคิดของฉัน โดยเฉพาะเสียงจากวัตถุนิยมมันส่งเสียงดังจนกลบเสียงธรรมชาติไปซะหมด คุณจะเชื่อไหมว่าเวลาตี 3-4 โดยประมาณ ฉันมักจะได้ยินเสียงกบ เสียงจิ้งหรีด เสียงกระรอกหรือแม้กระทั่งเสียงลมพัด ทั้งๆที่อยู่กรุงเทพฯ หรือเพราะที่ฉันอยู่ยังพอมีต้นไม้และพื้นดินอยู่บ้าง จะว่าไปกรุงเทพก็เริ่มหาพื้นดินและต้นไม้ยากขึ้นทุกวัน มีแต่คอนโดติดแอร์ แต่ถ้าวันรุ่งขึ้นมีเรียนเช้าละก็ มีเสียวแน่ เพราะต้องลุ้นว่าจะไปเรียนทันอาจารย์เข้ารึเปล่า ฮ่าๆๆ เมื่อก่อนฉันตื่นเช้าไปเรียนทันเวลาต...
แสดงความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม