BIWBLOG

ไม่มีใครห้ามความคิดใครได้ แม้แต่ตัวเราเอง บ่อยครั้งที่มีความรู้สึกว่าเกลียดความคิดตัวเอง เหมือนว่ายิ่งเราโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เราต้องระมัดระวังความคิดของเราให้ดี  เพราะถ้าหากความคิดเราออกมาเป็นคำพูดหรือให้ผู้อื่นรับรู้แล้ว มันจะเกิดเป็นประเด็นใหญ่ทีเดียว ทั้งที่เราอาจจะไม่อยากให้มันเป็นประเด็น แต่เราก็ไม่สามารถห้ามความคิดหรือการตีความของผู้อื่นได้ การใช้ชีวิตอยู่ในสังคมทุกวันนี้ก็ต้องระมัดระวังตัวเองตลอดเวลา ระมัดระวังเรื่อง คำพูด การกระทำ ฯลฯ ที่มันจะส่งผลกระทบต่อชีวิตการทำงาน การดำเนินชีวิตของเรา  เหตุหนึ่งที่หนีมาเขียนบทความในบล๊อก เพราะเรื่องของการตีความนั่นแหละ เคยอัพสเตตัสในเฟสบุ๊คแล้วมันเกิดปัญหาอยู่บ่อยครั้ง ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้จะต้องมาเสียเพื่อน พี่ น้อง เพราะเฟสบุ๊ค เสียในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าล้มหาย ตายจากกัน แต่หมายถึง เสียความรู้สึกดีดีที่มีต่อกันมากกว่า หรืออาจเพราะเราคิดมากไปเอง ทุกวันนี้ถ้าไม่มีงานหรืออะไรที่สำคัญก็อยากจะปิดบัญชีเฟสบุ๊คไปเลย เวลาเจอหน้ากันจะได้ไม่ตอแหลใส่กัน เคยเป็นไหม อยู่...

มีเรื่องเล่ามากมายที่ฉันอยากจะเล่า  บางเรื่องเกิดขึ้นกับตัว บางเรื่องเกิดกับคนใกล้ตัว เรื่องนี้สอนให้รู้จักกับคำว่า เพื่อน.. เพื่อนในนิยามของแต่ละคนก็อาจจะแตกต่างกันไป สำหรับฉัน เพื่อนคือ ใครซักคน คนที่รู้จักกัน คุยกันหรือ อาจหมายถึงเพื่อนร่วมโลกหรือเพื่อนร่วมอุดมการณ์ คือคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน แต่บางคนก็ชอบอะไรต่างกัน แต่จะมีซักกี่คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทหรือเพื่อนตาย เพื่อนตายไม่จำเป็นต้องตายแทนกันนะ  แต่แค่รู้สึกว่าจะเป็นเพื่อนกันไปจนวันตายก็พอ  ฉันไม่รู้ว่าความสนิทสนมจะต้องได้รับการยินยอมทั้งสองฝ่ายหรือไม่ เหมือนเวลาคนจะเป็นแฟนกันมันต้องบอกว่า เธอเป็นแฟนฉันนะ ฉันเป็นแฟนเธอนะ ในกรณีเพื่อนก็อาจจะบอกว่า เธอคือเพื่อนสนิทฉัน ฉันคือเพื่อนสนิทเธอ แต่ในความเป็นจริงกรณีเพื่อน มันไม่มีใครมาพูดแบบนี้นะสิ บางทีฉันก็คิดไปเองว่าฉันสนิทกับคนนี้ แต่เค้าอาจจะไม่ได้คิดอย่างเรา เพื่อนสนิทคือคนที่คุยกันได้ทุกเรื่องอย่างนั้นหรือ  เพื่อนสนิทคือคนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันอย่างนั้นหรือ แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ เพราะกับบางคนยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่ ...

เมื่อได้เวลากลับบ้าน ฉันมักจะตื่นเต้นและรู้สึกดีใจเสมอ และยิ่งดีใจมากที่จะได้กลับบ้านเกิด คือ จ.เลย เพราะที่แห่งนี้ฉันไม่ได้กลับมาเป็นระยะเวลา 2 ปีเศษ ตั้งแต่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัย ต้องไปอยู่องครักษ์ ต้องย้ายเข้ากรุงเทพ ตลอดช่วงเวลาปิดเทอมฉันก็จะกลับบ้านที่ จ.อุทัยธานี เพราะระยะทางและเวลาในการเดินทางนั้นสั้นกว่า จ.เลย มาก    กลับมาปีนี้รู้สึกถึงอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนแปลงไป มีบ้านใหม่เกิดขึ้นหลายหลัง รถดูเยอะขึ้นจากเดิม ผู้คนดูเติบโต เด็กโตเป็นวัยรุ่น คนแก่ที่เคยรู้จักหลายคนก็จากไป คนวัยทำงานก็หนีหายไปทำงานในเมืองใหญ่ แต่เมื่อถึงช่วงเวลาปีใหม่หลายบ้านก็ครึกครื้นขึ้น  กลับมาบ้านคราวนี้วางแผนไว้ว่าจะไปเที่ยวให้สะใจ กินของที่อยากกิน เพราะตั้งแต่อยู่ที่กรุงเทพฯ รู้สึกอึดอัดมาก อาจด้วยอุณหภูมิหรือสภาพแวดล้อมต่างๆ ได้เวลาพักผ่อนก็ต้องเก็บเกี่ยวให้เต็มที่ ส่วนแผนอีกอย่างคือ ถ่ายภาพไปฝากเพื่อนๆที่กรุงเทพฯ เพราะอยากให้เพื่อนๆรู้จักบ้านเกิดของฉัน เพราะที่นี่สวยงามมาก มีแหล่งท่องเที่ยวเยอะ อาหารอร่อย ไปดูกันดีกว่ามีอะไรมั่ง  ของกิน มาถึงบ้านวันแรกก็จัดของอร...